pamięci E.W. Ona jest teraz zamknięta w słoju swojego bólu jej klęska - zwycięstwo cierpienia tańczy i śpiewa gdy ona wewnątrz rozpada się; jej źrenice stają się mozaiką pokruszonych wspomnień które tak cierpliwie pielęgnowała tak ostatecznie niszczyła by potem z dziecinną fascynacją odbudowywać. Obserwowała swoje uczucia jak mikrokosmos przez lupę pilnie śledziła każde drgnienie nerwu z anatomiczną dokładnością oddzielała każde z uczuć, zlewała je w całość, sprawdzała wytrzymałość swoich płuc myślała: to nie może być miłość. A jej nienawiść ją pokonała jej ciekawość była pierwszym krokiem do piekła weszła za Dantem w otchłanie mroku do miasta szatana nad którym było napisane "wy, którzy tu wchodzicie, porzućcie nadzieję" a ona miała jej za dużo. Naiwnie wierząc, że zamrozi piekło, z uporem muchy obijającej się o szybę, pragnęła wydostać się na wolność. Ale nienawiść ją pokonała jej miłość ją pokon
