Piosenka miłosna szalonej dziewczyny

Dylan Thomas, Before I knocked  Before I knocked and flesh let enter, With liquid hands tapped on the womb, I who was as shapeless as the water That shaped the Jordan near my home Was brother to Mnetha's daughter And sister to the fathering worm. I who was deaf to spring and summer, Who knew not sun nor moon by name, Felt thud beneath my flesh's armour, As yet was in a molten form The leaden stars, the rainy hammer Swung by my father from his dome. I knew the message of the winter, The darted hail, the childish snow, And the wind was my sister suitor; Wind in me leaped, the hellborn dew; My veins flowed with the Eastern weather; Ungotten I knew night and day. As yet ungotten, I did suffer; The rack of dreams my lily bones Did twist into a living cipher, And flesh was snipped to cross the lines Of gallow crosses on the liver And brambles in the wringing brains. My throat knew thirst before the structure Of skin and vein around the well Where words

Zabrałeś mi zachód, zabrałeś mi wschód; zabrałeś mi to, co przede mną i zabrałeś to, co za mną, zabrałeś mi księżyc, zabrałeś mi słońce, i boję się, że zabrałeś mi także Boga! "Donal Og" ----------------------------------------- Całe życie jestem uwięziona między wiarą w mityczne przeznaczenie, w fatalność, w kosmiczne siły, które kierują naszym życiem; tworzą je i mogą je zniszczyć, a poczuciem nicości, poczuciem, że niczego wyższego nie ma. Jesteśmy jednostkami we wszechświecie, które rozpaczliwie wznoszą ramiona do nieba, ale napotykają jedynie milczącą pustkę. Nie dziurę - dziura to ślad minionej obecności. Tam nigdy niczego nie było. Nasze wertykalne nakierowanie, wertykalną postawę przekształca olbrzymi, przerażający, wampiryczny step, który spłaszcza tę drogę, pochłania ją. Stajemy się horyzontem, który może tylko objąć ziemię swoimi ramionami, lecz już nigdy nie wzniesie ich do góry. Mogę przynieść ci smutek, Boże. Mogę cie zawieść. Zawieźć cię na skrzyżo