pamięci E.W.

Ona jest teraz zamknięta 
w słoju swojego bólu
jej klęska - zwycięstwo cierpienia
tańczy i śpiewa gdy ona wewnątrz 
rozpada się; jej źrenice 
stają się mozaiką 
pokruszonych wspomnień 
które tak cierpliwie pielęgnowała
tak ostatecznie niszczyła 
by potem z dziecinną fascynacją 
odbudowywać. Obserwowała swoje uczucia
jak mikrokosmos przez lupę 
pilnie śledziła każde drgnienie nerwu
z anatomiczną dokładnością
oddzielała każde z uczuć,
zlewała je w całość,
sprawdzała wytrzymałość swoich płuc
myślała: to nie może być miłość. 

A jej nienawiść ją pokonała 
jej ciekawość była pierwszym krokiem do piekła
weszła za Dantem w otchłanie mroku 
do miasta szatana nad którym było napisane
"wy, którzy tu wchodzicie, porzućcie nadzieję"
a ona miała jej za dużo. Naiwnie wierząc, 
że zamrozi piekło, z uporem muchy
obijającej się o szybę, pragnęła wydostać się na wolność. 

Ale nienawiść ją pokonała
jej miłość ją pokonała 
zatańczyła na jej grobie 
triumfalnie rzuciła grudki łez na jej trumnę. 

I ona już się nie odnajdzie,
nie wyjdzie z piekła jak z komina.
Czy słyszysz jej płacz, kochany?

A ona właśnie umiera. Już umarła
by zmartwychwstać; to jedyna stałość w jej życiu.





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość w czasach rozpaczy

"Sama, przeraźliwie sama w przeraźliwym lesie" W. H. Auden, Tym czasom Jestem wszystkimi pieśniami świata, jątrzącą się jamą historii, której strumień biegnie wciąż w dół, wciąż w dół, bo ojciec na dnie morza spoczął koral zagrał jego kośćmi A ja ja ja znów z siebie wychodzę, wycieram grzechy w usta każdego z was staję po stronie świata.
Czytaj więcej

czego chcą

Obraz
Odkrywania twórczości Bukowskiego ciąg dalszy. P.S. Najlepiej czyta się jego wiersze rano z kawą i papierosem, tuż po przebudzeniu, gdy nie wiesz, czy to jeszcze sen, czy już rzeczywistość.  Vallejo piszący o samotności i umierający z głodu; ucho van Gogha odrzucone przez jakąś kurwę; Rimbaud uciekający do Afryki w poszukiwaniu złota i znajdujący nieuleczalny przypadek syfa; ogłuchły Beethoven; Pound włóczony po ulicach w klatce; Chatterton zażywający truciznę na szczury; kawałki mózgu Hemingwaya wpadające do soku pomarańczowego; Pascal podcinający sobie żyły w wannie; Artaud zamknięty z wariatami; Dostojewski postawiony pod murem; Crane skaczący pod śrubę okrętową; Lorca zastrzelony przez hiszpańskich żołdaków; Berryman skaczący z mostu; Burroughs strzelający do swojej żony; Mailer przebijający swoją nożem. - tego właśnie chcą: cholernego spektaklu oświetlonego billboardu w środku piekła. tego właśnie chce ta banda tępych niezdolnych się wysłowić zab
Czytaj więcej

Requiem dla umarłej

Witaj nietoperzu sługo nocy co swym czarnym skrzydłem odmieniłeś mój los. Cudzoziemko na ziemi morderców - zacznij pisać swój własny wiersz. Osocze krwi jasną powłoką okryje chmura bezbożna zatka nos i chmury odlecą na wschód jak ptaki bez gniazd a gwiazdy lśniły tej nocy tak jasno jakby wpisały w siebie twą śmierć. Czarna dziewczynko twój nos jest cały w plamach słońca którego dotykają usta miesięczną krwią o poranku wypisze ci księżyc twój los. On krwawi - zawsze krwawił na twoje spełnienie jak ofiara nie z ciebie by matka jak ryba umarła na dnie morza twoją śmiercią - tylko twoją. A chciałabyś mieć ją na własność - matkę i tę śmierć gdy zabijali cię jednym strzałem w serce na łące i owce splamiła krew a krzyż pamięta krzyż zawsze pamięta krzyż ma pamięć bólu zamkniętą w drzazgach fiolek i żył z krwi kropelek chmury niosę tę śmierć o zachodzie dnia. Jakże cię kocham. Na zabój[stwo].
Czytaj więcej