Wszyscy lecz nie ty

Nie oszukuj innych
nie oszukuj siebie
Ty, która wyrosłaś z tych artystycznych
okolic (czym były czym się stały teraz)
nie kłam

Fałsz zawsze był twoim imieniem
(jednym z wielu)
zawsze udawałaś
byłaś tyloma osobami
masz tysiące imion
ale nigdy nie chciałaś własnego

to starorosyjska nazwa
nazwa jedynie
oznacza szczęście
czy byłaś szczęśliwa?

tyle razy szłaś i zawracałaś
zatrzymywałaś się odwracałaś
odchodziłaś i wracałaś
zawsze wracałaś

może był sens w tych powrotach
ale ta ambiwalencja jest nie do zniesienia
daj sobie spokój najzwyczajniej
odpuść przecież wiesz
i tak wiesz

czyż twoje imię nie mówi
że w życiu kierujesz się
rozsądkiem? rozsądek
a czym on jest nigdy tego nie miałaś
zawsze popełniasz błędy dwa razy

nie wiesz kim jesteś
jesteś wszystkim tylko nie sobą
twoje Wielkie Oszustwo
kłam kłam dobrze wiesz że kłamiesz

oszalała Medeo, utopiona Ofelio
samobójczyni
(i znowu określasz się przez inne)
Medea, Ofelia, Sylvia, Anna, księżna kijowska
lecz nie ty.

Mówiłaś: poczułam oddech Boga
poczułaś go we śnie
a kimże jesteś żeby wierzyć w sny?

Zbyt łatwo się zakochujesz
zbyt łatwo ulegasz pozorom
przywiązujesz się do każdego
kto zwróci na ciebie uwagę
najczęściej sama to sobie imaginujesz
och, nie sil się na elokwencję
wielkie słowa nigdy do ciebie
nie należały
nawet nie znasz ich znaczeń

i jeszcze raz: nie oszukuj
nie oszukuj innych
przynajmniej innych


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość w czasach rozpaczy

"Sama, przeraźliwie sama w przeraźliwym lesie" W. H. Auden, Tym czasom Jestem wszystkimi pieśniami świata, jątrzącą się jamą historii, której strumień biegnie wciąż w dół, wciąż w dół, bo ojciec na dnie morza spoczął koral zagrał jego kośćmi A ja ja ja znów z siebie wychodzę, wycieram grzechy w usta każdego z was staję po stronie świata.
Czytaj więcej

czego chcą

Obraz
Odkrywania twórczości Bukowskiego ciąg dalszy. P.S. Najlepiej czyta się jego wiersze rano z kawą i papierosem, tuż po przebudzeniu, gdy nie wiesz, czy to jeszcze sen, czy już rzeczywistość.  Vallejo piszący o samotności i umierający z głodu; ucho van Gogha odrzucone przez jakąś kurwę; Rimbaud uciekający do Afryki w poszukiwaniu złota i znajdujący nieuleczalny przypadek syfa; ogłuchły Beethoven; Pound włóczony po ulicach w klatce; Chatterton zażywający truciznę na szczury; kawałki mózgu Hemingwaya wpadające do soku pomarańczowego; Pascal podcinający sobie żyły w wannie; Artaud zamknięty z wariatami; Dostojewski postawiony pod murem; Crane skaczący pod śrubę okrętową; Lorca zastrzelony przez hiszpańskich żołdaków; Berryman skaczący z mostu; Burroughs strzelający do swojej żony; Mailer przebijający swoją nożem. - tego właśnie chcą: cholernego spektaklu oświetlonego billboardu w środku piekła. tego właśnie chce ta banda tępych niezdolnych się wysłowić zab
Czytaj więcej

Requiem dla umarłej

Witaj nietoperzu sługo nocy co swym czarnym skrzydłem odmieniłeś mój los. Cudzoziemko na ziemi morderców - zacznij pisać swój własny wiersz. Osocze krwi jasną powłoką okryje chmura bezbożna zatka nos i chmury odlecą na wschód jak ptaki bez gniazd a gwiazdy lśniły tej nocy tak jasno jakby wpisały w siebie twą śmierć. Czarna dziewczynko twój nos jest cały w plamach słońca którego dotykają usta miesięczną krwią o poranku wypisze ci księżyc twój los. On krwawi - zawsze krwawił na twoje spełnienie jak ofiara nie z ciebie by matka jak ryba umarła na dnie morza twoją śmiercią - tylko twoją. A chciałabyś mieć ją na własność - matkę i tę śmierć gdy zabijali cię jednym strzałem w serce na łące i owce splamiła krew a krzyż pamięta krzyż zawsze pamięta krzyż ma pamięć bólu zamkniętą w drzazgach fiolek i żył z krwi kropelek chmury niosę tę śmierć o zachodzie dnia. Jakże cię kocham. Na zabój[stwo].
Czytaj więcej