Drzewa w październiku

Miłość to cień.
Leżysz i płaczesz po niej -

Sylvia Plath - Wiąz (tłum. T. Truszkowska)


Drzewa robią wiatr. Nocą ich cień
chciał mnie schwytać więc czuwałam jak sowa
całą noc czujna, kurcząc się gdy wyciągały
dłonie.

Już prawie październik a dzisiejszy dzień
nie należy do bezpiecznych. 
Każde dotknięcie rani mnie do krwi
która płynie, płynie
ze środka
do środka
cyrkulacja jest nawet wewnątrz mnie --
jak w kosmosie
każe bić memu sercu.

Nocą te drzewa kradną mój tlen,
mój strach to dla nich za mało
chcą więcej, więcej --
życia, życia, bo giną same.

Czy ich chlorofil mógłby mnie nasycić?

Co to za twarz tak śmiercionośna w gąszczu gałęzi? 

Zaciskam palce, wkładam je do ust
gdy mi źle, gdy staję się
ogromna, tak wielka, że rozsadzona
przez cienie. Wyrzyguję je z siebie
kawałek po kawałku.

Być drzewem by żyć tlenem.
Nihilizm rośnięcia; jak dziecko -
jak jego krzyk budzi mnie ich płacz.

Boję się dzieci,
ich nagiej skóry i zapachu bezradnych ciałek.

Zamieszkuje mnie krzyk.
Krzyk zdławiony dłonią.
 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość w czasach rozpaczy

"Sama, przeraźliwie sama w przeraźliwym lesie" W. H. Auden, Tym czasom Jestem wszystkimi pieśniami świata, jątrzącą się jamą historii, której strumień biegnie wciąż w dół, wciąż w dół, bo ojciec na dnie morza spoczął koral zagrał jego kośćmi A ja ja ja znów z siebie wychodzę, wycieram grzechy w usta każdego z was staję po stronie świata.
Czytaj więcej

czego chcą

Obraz
Odkrywania twórczości Bukowskiego ciąg dalszy. P.S. Najlepiej czyta się jego wiersze rano z kawą i papierosem, tuż po przebudzeniu, gdy nie wiesz, czy to jeszcze sen, czy już rzeczywistość.  Vallejo piszący o samotności i umierający z głodu; ucho van Gogha odrzucone przez jakąś kurwę; Rimbaud uciekający do Afryki w poszukiwaniu złota i znajdujący nieuleczalny przypadek syfa; ogłuchły Beethoven; Pound włóczony po ulicach w klatce; Chatterton zażywający truciznę na szczury; kawałki mózgu Hemingwaya wpadające do soku pomarańczowego; Pascal podcinający sobie żyły w wannie; Artaud zamknięty z wariatami; Dostojewski postawiony pod murem; Crane skaczący pod śrubę okrętową; Lorca zastrzelony przez hiszpańskich żołdaków; Berryman skaczący z mostu; Burroughs strzelający do swojej żony; Mailer przebijający swoją nożem. - tego właśnie chcą: cholernego spektaklu oświetlonego billboardu w środku piekła. tego właśnie chce ta banda tępych niezdolnych się wysłowić zab
Czytaj więcej

Requiem dla umarłej

Witaj nietoperzu sługo nocy co swym czarnym skrzydłem odmieniłeś mój los. Cudzoziemko na ziemi morderców - zacznij pisać swój własny wiersz. Osocze krwi jasną powłoką okryje chmura bezbożna zatka nos i chmury odlecą na wschód jak ptaki bez gniazd a gwiazdy lśniły tej nocy tak jasno jakby wpisały w siebie twą śmierć. Czarna dziewczynko twój nos jest cały w plamach słońca którego dotykają usta miesięczną krwią o poranku wypisze ci księżyc twój los. On krwawi - zawsze krwawił na twoje spełnienie jak ofiara nie z ciebie by matka jak ryba umarła na dnie morza twoją śmiercią - tylko twoją. A chciałabyś mieć ją na własność - matkę i tę śmierć gdy zabijali cię jednym strzałem w serce na łące i owce splamiła krew a krzyż pamięta krzyż zawsze pamięta krzyż ma pamięć bólu zamkniętą w drzazgach fiolek i żył z krwi kropelek chmury niosę tę śmierć o zachodzie dnia. Jakże cię kocham. Na zabój[stwo].
Czytaj więcej