Niby biblioteka a świeci jak burdel

Mój boże, co za żart; tak gęsty i dławiący - mogę
rozgryźć twój śmiech, aż do starannie ukrywanych pokładów

smutku. Warczące, warczące żarówki pokojowe
wgryzające się w oczy. Stal przymarza do języka

na zimnie. W tym pokoju hotelowym
gdzie każdy może, och może, przyjść i dostać

swoje słowo niemal na własność rozbijam te wersy. Sestyna
z hukiem ignoruje zasady harmonii. Heideggerowski

byt wrzucony w nicość, Thomas Mann z dnia na dzień
zmieniający obiekty swojej rozkoszy. Zapłać

a dostaniesz bibliotekarskie kurwy
w obcisłych sukienkach. Nie masz

pojęcia o czym szepczą między regałami. Mężczyźni
przychodzą tam tylko dla nich, dla tych miękkich

rozłożystych piersi. Twój śmiech jest nie na miejscu.
Uwierz mi, że nie znasz nawet połowy tajemnic

tych sekretnych pokoi. Przybytek kultury z burdelem
w piwnicach dla każdego stoi otworem.

Hasłem jest Frau. Nein, nein, ich kann nicht.
Mój biedny zagubiony synku, chodź,

chodź do mnie, kochany, zobacz, że już nie trzeba
rozwodzić się nad każdym bezdomnym

spojrzeniem w szaleństwo. Poczucie bezprawnej
wolności niesie ze sobą zbyt wielkie pokłady

niebezpieczeństwa. Recytowały, śpiewały
ze śmiechem, nie widząc, że nigdy,

nigdy, nigdy nie są same.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Miłość w czasach rozpaczy

"Sama, przeraźliwie sama w przeraźliwym lesie" W. H. Auden, Tym czasom Jestem wszystkimi pieśniami świata, jątrzącą się jamą historii, której strumień biegnie wciąż w dół, wciąż w dół, bo ojciec na dnie morza spoczął koral zagrał jego kośćmi A ja ja ja znów z siebie wychodzę, wycieram grzechy w usta każdego z was staję po stronie świata.
Czytaj więcej

czego chcą

Obraz
Odkrywania twórczości Bukowskiego ciąg dalszy. P.S. Najlepiej czyta się jego wiersze rano z kawą i papierosem, tuż po przebudzeniu, gdy nie wiesz, czy to jeszcze sen, czy już rzeczywistość.  Vallejo piszący o samotności i umierający z głodu; ucho van Gogha odrzucone przez jakąś kurwę; Rimbaud uciekający do Afryki w poszukiwaniu złota i znajdujący nieuleczalny przypadek syfa; ogłuchły Beethoven; Pound włóczony po ulicach w klatce; Chatterton zażywający truciznę na szczury; kawałki mózgu Hemingwaya wpadające do soku pomarańczowego; Pascal podcinający sobie żyły w wannie; Artaud zamknięty z wariatami; Dostojewski postawiony pod murem; Crane skaczący pod śrubę okrętową; Lorca zastrzelony przez hiszpańskich żołdaków; Berryman skaczący z mostu; Burroughs strzelający do swojej żony; Mailer przebijający swoją nożem. - tego właśnie chcą: cholernego spektaklu oświetlonego billboardu w środku piekła. tego właśnie chce ta banda tępych niezdolnych się wysłowić zab
Czytaj więcej

Requiem dla umarłej

Witaj nietoperzu sługo nocy co swym czarnym skrzydłem odmieniłeś mój los. Cudzoziemko na ziemi morderców - zacznij pisać swój własny wiersz. Osocze krwi jasną powłoką okryje chmura bezbożna zatka nos i chmury odlecą na wschód jak ptaki bez gniazd a gwiazdy lśniły tej nocy tak jasno jakby wpisały w siebie twą śmierć. Czarna dziewczynko twój nos jest cały w plamach słońca którego dotykają usta miesięczną krwią o poranku wypisze ci księżyc twój los. On krwawi - zawsze krwawił na twoje spełnienie jak ofiara nie z ciebie by matka jak ryba umarła na dnie morza twoją śmiercią - tylko twoją. A chciałabyś mieć ją na własność - matkę i tę śmierć gdy zabijali cię jednym strzałem w serce na łące i owce splamiła krew a krzyż pamięta krzyż zawsze pamięta krzyż ma pamięć bólu zamkniętą w drzazgach fiolek i żył z krwi kropelek chmury niosę tę śmierć o zachodzie dnia. Jakże cię kocham. Na zabój[stwo].
Czytaj więcej